We kennen het traditionele Nederlandse huwelijk. Maar wat zijn de gebruiken van andere culturen met betrekking tot trouwen? Dit keer de Hindoestaanse bruiloft uitgelicht.
Een Hindoestaans huwelijk is in één woord: kleur! Met religieuze tradities, lekker eten en veel emotie. Het hindoehuwelijk wordt ook wel de Wiwah genoemd. Een hindoehuwelijk duurt doorgaans langer dan een Nederlands huwelijk. Het huwelijks ritueel, de ceremonie neemt enkele uren in beslag. Maar er gaat heel wat vooraf aan deze bijzondere bruiloft. Vanuit de traditie organiseert de familie van de bruid het huwelijk en de familie van de bruidegom is de hele dag ‘te gast’.
De verloving
Ook wel de Barchekki genoemd, vindt plaats als alle betrokken partijen toestemming gegeven hebben voor het huwelijk. De vader van de bruid overhandigt zijn dochter aan haar bruidegom. Veelal wordt tijdens de Barchekki ook de datum geprikt voor het officiële huwelijk.
Ondertrouw
Net zoals in Nederland kennen de hindoes ook de ondertrouw. Ook wel de Tilak genoemd. Er vindt dan een soortement van offerdienst plaats. De vader van de bruid offert zoete lekkernijen aan hem en geld. Daarna brengt hij met gekleurd poeder een ronde vlek aan op het voorhoofd van de briudegom-to-be.
Matkworwa
Ongeveer twee dagen voor het ceremoniële huwelijk vindt de Matkorwa plaats. Dit is een feestelijke bedoening waarbij de vrouwen aarde opgraven bij de woonplaatsen van het bruidspaar. De aarde die wordt opgegraven is nodig om een vuurpot te maken op de huwelijksdag. Daarover later meer.
Huwelijksvoltrekking
De dag voor het huwelijk heet Bhattwan. Wederom wordt er een offerdienst gehouden. Tijdens deze dienst wordt er rijst of padi gepoft. Hierna volgt de Shadie, de echte huwelijksdag. Familie en vrienden van het bruidspaar komen bij elkaar in het huis waar de bruidegom woont.
Vanaf daar wordt er een bruidsstoet georganiseerd. De bruidegom heeft een prachtig gekleurd gewaad aan. Zijn moeder laat de (ongehuwde) jongens en haar zoon rijst eten. Vervolgens is het gebruikelijk dat de moeder van de bruidegom hem dicht tegen haar aandrukt, alsof ze hem voor de laatste keer melk wil geven. Na het afscheid van de moeder trekt de bruidsstoet naar het huis van de bride-to-be. Dit is een feestelijke aangelegenheid met trommelmuziek en soms ook vuurwerk.
Aangekomen in de trouwzaal worden de vrouwen verwelkomt. Dit wordt ook wel de Parchan genoemd. Daarvoor wordt een koperen schaal met gebrande oliepitjes gebruikt. Deze pitjes worden boven het hoofd van de bruidegom rondgedraaid. De bedoeling hiervan is dat de bruiloftsgasten worden voorgesteld aan de bruidegom.
De bruid neemt als eerste plaats onder een huwelijksbaldakijn, gedecoreerd met prachtig kleurige stoffen. De bruid uit haar dank voor het huwelijk en brengt offers in het heilige vuur. Daarna neemt ook de bruidegom plaats bij het huwelijke vuur. Zij heet hem welkom op de huwelijksceremonie door een bloemenkrans om te hangen. Hier vinden ook enkele rituelen plaats om te vragen om voorspoed en gezondheid in het huwelijk.
Tijdens de Hangadin vraagt de vader van de bruid aan de bruidegom om zijn dochter aan te nemen als zijn vrouw. Na een overduidelijke ‘ja’, bieden de ouders van de bruidegom de bruid geschenken aan. De bruid verplaatst zich hierna naar de rechterzijde van de bruidegom. Als teken voor echte verbondenheid tussen het nieuwe bruidspaar krijgt wordt de sjaal van de bruidegom aan de sari van de bruid vastgeknoopt. Officieel met elkaar verbonden!
Daarna zet het nieuwbakken bruidspaar zeven stappen in Noordoostelijke richting van de poolster. Hindoes geloven dat de poolster en de zon getuigen moeten zijn van het huwelijk. Het bruidspaar betast elkaars halstreek en de bruidegom legt zijn hand op het voorhoofd van zijn vrouw. De bruid krijgt rood poeder gestrooid rond de scheiding in haar haar, zo kan opgemerkt worden dat zij getrouwd is. Aan het eind van het huwelijk wordt er gestrooid met rijst, net zoals bij een Nederlands huwelijk.