Vroeger ging trouwen er heel anders aan toe dan tegenwoordig. Om het trouwen beter te kunnen begrijpen moet je soms de geschiedenis in duiken. In dit artikel staan de vier meest opvallende verschillen van de Nederlandse geschiedenis van het trouwen op een rijtje. En wat zijn we blij dat het nu anders is!
Echte liefde?
Rond de zeventiende eeuw was het normaal dat je met iemand trouwde die bij je paste. Dat klinkt logisch maar vroeger gingen ze daarin erg ver. Zo moest je trouwen met iemand uit hetzelfde dorp, met hetzelfde vermogen en dezelfde godsdienst. De boerenzoon trouwde dus met een boerendochter. Een eeuw later werd dat nog veel strenger, er werd steeds meer gekeken naar de economie. Alle bezittingen waren van de man.
Tegenwoordig kun je natuurlijk trouwen met wie je wil. Economie, geloof of plaats speelt hier in geen rol meer. In sommige families is er wel sprake van bepaalde druk, maar je bent vrij om te trouwen. Vrouwen hebben gelukkig ook gewoon eigen bezittingen en hoeven niet meer hun spullen af te staan aan de man.
Het feest
Tot in de twintigste eeuw was het trouwfeest voor de gehele gemeenschap. Er kwamen dan vaak wel honderden gasten. Er waren soms hele bruiloftshuizen die kon huren om het feest te vieren. Op het feest werden ‘bruidstranen’ geschonken, dat is een bepaalde likeur. Dit stond symbool voor het afscheid van de bruid van haar ouderlijk huis. Ook deelde de bruid broden uit als teken van welvaart.
Vandaag de dag is het feest veel intiemer geworden. De bruid e bruidegom bepalen zelf wie ze uit willen nodigen. Het komt vaak voor dat alleen de directe familie hiervoor uitgenodigd wordt. De bruiloftshuizen zijn vervangen voor feestlocaties en de broden die bruid uitdeelde, die werden steeds luxer. Tegenwoordig is dit de bruidstaart.
Romantisch aanzoek
Vroeger was een aanzoek helemaal niet zo romantisch. Het aanzoek werd gedaan door de vader van de bruidegom aan de vader van de bruid. Vervolgens mochten ze de hand van de bruid vragen, wanneer haar vader dit had goedgekeurd. Er kwam dus weinig liefde bij kijken. De vader keek dan naar de gezondheid van de bruidegom en naar zijn werk, inkomen en opleiding.
Tegenwoordig bedenkt de bruidegom of bruid een mooi moment waarop hij of zij de partner ten huwelijk kan vragen. Tegenwoordig is het aanzoek dan ook een belangrijk moment in de aanloop van het huwelijk, er worden allerlei romantische dingen bedacht om zo origineel mogelijk te zijn.
De wittebroodsweken
Tot voor kort was het gebruikelijk dat het bruidspaar na het huwelijk bij iedereen langsging. De familie en de buurt kwamen allemaal aan de beurt. Zij mochten het paar dan keuren. Ze moesten als het ware dus korte bezoekjes doen waarop de familie en vrienden kon bepalen wat zij van dit huwelijk vonden.
Hedendaags zijn de wittebroodsweken vooral om even bij te komen van het drukke huwelijk. Veel koppels gaan op huwelijksreis naar de zon. De bezoekjes doet men niet meer, de paren nemen rustig de tijd om te wennen aan het samenzijn en het huwelijk.